Een fris gedouchte Tom (11) verzorgt katten Kees en Joep: een lekker maaltje Whiskas ligt in het verschiet. En ‘schieten’ doet het! Als Tom aan het oh zo handige lipje van de deksel trekt, knallen boven- en onderkant van het blikje open. Tom zit volledig onder de kattenballen. Zo ook de vloer. Zo ook de keukenkastjes. Toms gloednieuwe trui vol met klodders, gezicht en nek besmeurd met kleverige gelei. Ik had dertig jaar geleden ook een aanvaring met zo’n blikje. Toen was de schade groter: ik wipte het dekseltje met mijn duim omhoog en sneed in één moeite door mijn pees doormidden.

De huisarts naaide – de haren nog warrig, want zijn spreekuur was nog lang niet begonnen – de wond keurig dicht. En vergat te controleren of het duimpje z’n werk nog wel deed. Vervolgens waren twee zware operaties in het Radboud nodig om de boel weer in werking te stellen. Tegen de tijd dat moeder ontdekte dat de duim van haar dochter een nutteloos leven was gaan leiden (buigen en strekken was er niet meer bij), was het verantwoordelijke peesje namelijk een schrompelaar geworden en uit zicht verdwenen. Dokter Giedrojc – inmiddels een topper op het gebied van borstvergrotingen en om die reden opnieuw in mijn blikveld – restte nog maar één middel: een pees uit mijn onderarm halen en die via een tweetrapsconstructie verplaatsen naar de duim. Ik zou alles weer kunnen, maar een beroep als chirurg (gepriegel) zat er niet meer in. Gelukkig lieten mijn hersencellen dat ook al niet toe….