Begin twintig waren we. En vreselijk verliefd. Binnen een jaar trok mijn lief bij me in. Paradijselijk woonden we in een souterrain van 5 bij 4 waar sinds de jaren vijftig niets meer aan was gedaan. En toen deed zich een buitenkansje voor.

Mijn goede vriendin had een aantal jaren daarvoor een goede slag geslagen: een zakenman op, in onze ogen, gevorderde leeftijd. Hij was zeker vierendertig! Hij boerde goed en zij trok bij hem in in zijn provinciale penthouse. Vanzelfsprekend ging het stel, hij rijk, zij mooi, op een welverdiende vakantie. Er werd naarstig gezocht naar een oppas voor de twee ongezeglijke Jack Russels die aan het jonge geluk waren toegevoegd. En dat was ons buitenkansje.

Helaas hadden we zo’n haast om op de plaats van bestemming te komen, dat we bij het overschrijden van de grens van de Achterhoek een flits aan onze broek kregen. En flitsen zijn geen aanwinst voor een studentenbudget. We drukten de ellende weg in de krochten van onze ziel; die boete zou nog wel een week of wat op zich laten wachten. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Toch?

Het leven in daglicht bracht ons vervolgens een aantal dagen van extase. We genoten met volle teugen van het kingsizebed en van de ingenieuze kookplaat die voor ons niets dan geheimen had. De zomerdagen waren lang en de nachten, tegen alle regels van de wiskundige logica in ook. Een waar liefdesnest.

Tot de volgende financiële strop zich aandiende. Na weer zo’n heerlijke nacht ontwaakten wij in een opwekkende ochtendzon die door de stylistisch verantwoorde vitrage prikte. Ontspannen togen wij richting uitgebreid geoutilleerde keuken en troffen daar, op onze nuchtere maag, de resten van de peperdure brogues die mijn lief nog van zijn moeder had weten los te peuteren voor hij richting grote stad vertrok. Voor 75 euro heb je één zo’n schoen.

Die walgelijke hondjes hadden zich gedurende de nacht onledig gehouden met het nauwkeurig bekauwen en beknagen van de schoenen van de oppas. In een gezamenlijk EUREKA! realiseerden wij ons: dit waren de laatste schoenen (het geld voor nieuwe zou eerdaags tenslotte door de boete worden opgeslokt) en dit was in ieder geval de laatste oppassessie. Terug naar ons hol onder de grond!