Is een long van vlees? Ja toch? Orgaanvlees. Hou ik niet van, maar doorgaans vreet je jezelf niet op. Dus dit specifieke orgaanvleesje, mijn vleesje, draag ik een warm hart toe.

Ik sukkelde met zwakke longen. En nu ook met zwak vlees. Ruim twee weken geleden ben ik gestopt met roken, na een carriere van 26 jaar. Niet omdat ik ergens last van had, maar na zo’n loopbaan hoef je niet helderziend te zijn om te weten dat je longen er niet florissant bij hangen. Die hielden elkaar waarschijnlijk zuchtend en kreunend overeind. Wilden niet zeuren, dus hoestten niet. En zouden gewoon op een gegeven moment imploderen en mijn tere zieltje daarmee naar de jachtvelden verplaatsen. Daar vond ik het echter te vroeg voor en ik bad om inspiratie. Na een jaar of zeven met de knietjes op het parket kwam het tot mij: bezieling en discipline. Ik prees de heer, drukte mijn laatste sigaret uit en het feit was een feit. 

Ik legde de afgelopen twee weken een vlekkeloos parcours af: geen enkel afkickverschijnsel en nauwelijks behoefte om toch snel even een trekje te nemen. Tot vandaag. Ik wil met een pakje Tivoli en een borrel (tis bijna 12 uur, dus dat moet kunnen) in de tuin gaan zitten mijmeren. Jas lekker aan, honden en waterig zonnetje erbij, beetje tegen de crocussen aanpraten. En al die sigaretten wegpaffen. Om daarna weer ‘hare heiligheid’ te worden. Want roken: neh! Maar het vlees is ineens zo zwak….