Naaktslak zonder drol (er zijn grenzen tenslotte)

Ik heb een slak gevonden. Een naaktslak. Op een drol. Gisteren al, maar ik krijg het beeld maar niet uit m’n hoofd. Qua kleurstelling was het zo gek nog niet. De oranje-bruine slak was erg ton-sur-ton op de donkerbruine drol. Voor mijn ongeoefende oog straalden ze ook eenzelfde soort, ja, wat is een passend woord, een zelfde soort … oppervlakte uit. De slak wat nattig en glibberig en de drol duidelijk recent geproduceerd door een hond met een gemakkelijke stoelgang: zacht, smeuiig en (dus) goed op kleur.

Maar wat bezielt een slakt, naakt of gekleed, om over een drol heen te glibberen? Een slak zal toch ook een neus hebben? En midden in de natuur hoeft hij toch geen genoegen te nemen met restafval? Je gaat toch geen stront vreten als er genoeg andere voedingsmiddelen te vinden zijn? Of is dat een te menselijke benadering van de beslakte drol? Deelt de strontvlieg zijn voorliefde voor poep met de naaktslak? En is de wetenschap daar al van op de hoogte? Is er überhaupt iemand die dat durft te onderzoeken? Wil die persoon dan drol en slak komen ophalen? Ze liggen gebroederlijk samen op de bult waar ik stokken wil gooien naar mijn honden. En ik ben zo bang dat ik straks een bestront lijk in het profiel van mijn wandelschoenen heb.