Zo’n 35 jaar geleden werd er een Berber ons huis in gedragen. Geen onwel geraakte, verdwaalde nomade uit het Atlasgebergte, maar een handgeknoopt donkerbruin kleed. Er staat me nog vaag iets van bij, dus ik zal een jaar of zes zijn geweest. Het loodzware kleed bood een vruchtbare voedingsbodem voor de vlooien van onze katten en bleek onverwoestbaar. Misschien ook omdat mijn ouders niet echt uitblinken in nijverheid: het kleed zag nooit een sopje en bleef dus lekker op kleur. En terwijl ik me met het idee verzoende dat ik diezelfde Berber ooit – ter afsluiting van mijn periode als ‘kind met ouders’ – weer uit het ouderlijk huis zou wegtorsen, surfden mijn ouders op het internet.

Het bleek tijd voor iets nieuws. Iets fleurigers. Een normaal mens plant dan wat bezoekjes aan tapijtzaken: kijk, vergelijk en voel. Mijn ouders zijn niet normaal: mijn vader gaat om vier uur ’s nachts naar bed en komt pas een uur of elf later weer boven water. Mijn moeder is een slechte slaper en werpt bij het krieken van de dag al de benen over de bedrand. Deze dagindeling staat op gespannen voet met gezamenlijke uitstapjes. Daarom het surfen: gemak dient de mens.

Tal van dure tapijtzaken in het Westen van het land passeerden de internetrevue, en van het één komt het ander: ineens zat mams in Zweden. Daar had de firma CarpetVista een Kazak in de aanbieding. En wie wil er nu géén Kazak? Ik bedoel maar! Maar Malmö zou het kleedje pas versturen als de centen binnen waren. ‘Beetje eng’, vond mijn moeder. Het was weliswaar een aanbiedinkje, maar dan nog blijkt een Kazak niet de goedkoopste allochtoon onder de kleden. Gelukkig kwam alles goed. Met een trackingnummer volgden pa en ma de reis: het kleed ging op pad, overnachtte in Herne Börnig, Westfalen en kwam precies op de afgesproken dag aan. Mijn moeder vond dat ‘voor de bejaarde mens’ toch wel een openbaring, al die digitale hulpmiddelen. De vlooienbaal uit het Atlasgebergte bedekt nu de studentikoze kamer van mijn neef; het ouderlijk huis is van boven tot onder voorzien van Kazakken: mijn ouders hebben de smaak te pakken!