Ik ben redelijk klef. Bovengemiddeld, za’k maar zeggen. Waarschijnlijk word ik daarom regelmatig gevraagd voor personeelsbladen en voor arbeidscommunicatie: daar kan ik me lekker uitleven op het saamhorigheidsgevoel. Heerlijk!

Als ik dan m’n interviews heb gedaan en m’n tekst heb uitgetikt, schuif ik bij de opdrachtgevers aan tafel voor hun zegen. Doorgaans zijn zij wat meer down to earth, nuchterder en geraken we in een ‘discussie’ of mijn verwoording hier en daar niet een beetje té is….

Ik ben blij met die feed back. Het is goed als een ander kritisch naar je teksten kijkt en bovendien schrijf ik óók voor de minder kleffe medemens; fijn dus dat ik rechtstreeks met hen heen en weer kan praten over de precieze toon. Het eind van het liedje is altijd hetzelfde: ik een beetje water bij de wijn, zij een beetje water bij de wijn en dan ‘staat’ ie als een huis! Vinden wij….