Tring, tring! Een onbekende man meldt zich via ons vaste telefoonnummer bij oudste zoon Bart. Of hij een iPod kwijt is? Want die heeft meneer in een klomp ijs in de boomgaard gevonden. En vervolgens ontdooid en te drogen gelegd. En weer opgeladen. En toen aan een grondig onderzoek onderworpen om de rechtmatige eigenaar te achterhalen. Meneer geeft zijn adres en sluit af.

Bart, niet altijd even praktisch, heeft de contactgegevens niet genoteerd. En weet dus alleen de wijk waarin meneer woont. Verder geen naam, geen huisnummer. Bart, zoals gezegd niet altijd even praktisch, sloft terug naar zijn kamer. Meneer zal toch wel een keer terugbellen als de iPod maar niet wordt opgehaald?

Dus slaan de vrouwen in huis aan het multitasken. Moeder stuurt een Ping-bericht naar de vermiste iPod, hopelijk leest meneer het bericht. Zus Maartje checkt of we via UPC kunnen achterhalen van welk telefoonnummer meneer belde. Moeder onderzoekt ondertussen hoeveel twitteraars er in de bewuste wijk wonen; misschien kent ze er iemand en kan ze een bericht laten retweeten. Dan ontdekt Maartje dat er een voicemail is ingesproken, het zal toch niet …

Jawel: meneer heeft ’s middags al een keer gebeld. Zijn voornaam is David, de achternaam kunnen we niet verstaan. Maar hij noemt zijn zakelijk nummer, daar kunnen we op doorrechercheren. Het blijkt te horen bij Eras Assurantie Groep, vlakbij ons in de buurt. Maar ja, daar neemt vroeg in de avond natuurlijk niemand op. Even de site van het bedrijf opzoeken, daar worden we misschien weer iets wijzer van. Klopt: de eigenaren van het bedrijf blijken David en Caroline Eras. Dát was dus de achternaam.

Opnieuw zoeken op internet, deze keer via detelefoongids.nl. Geen Eras in de wijk die meneer noemde. Wel een paar andere Erassen in Nijmegen. Moeder gaat bellen. Krijgt eerst de 87-jarige mevrouw B. aan de lijn, de Eras die met haar nummer in de telefoongids staat, is al dertig jaar dood. Huh? De tweede Eras is niet thuis, en de laatste is voor zover hij weet geen familie van naamgenoot David. Moeder zoekt haar heil op wieiswie.nl. Misschien dat David geregistreerd staat op LinkedIn of een ander sociaal netwerk. Nope, helaas …

Nog eens googelen op Eras en de wijk waarin hij woont: yessss! Moeder vindt een wijkkrant waarin gemeld wordt dat David Eras, de vader van J., een foto in het wijkblad maakte. Moeder terug naar Maartje: zoek eens naar J. op Hyves? Beet! We komen dichterbij. J. is een populaire jongen, hij heeft 403 vrienden. Maartje klikt her en der wat aan en de Hyves-zoekmachine spuugt gezamenlijke vrienden uit. Daarbij zit een vriend van onze andere dochter. En laat die nu bij ons in huis zitten! Moeder rent naar boven om nadere informatie over zoon Eras te bemachtigen. Vriend tikt wat in op de computer, tovert Google Streetview naar voren en laat niet alleen de straat, maar ook het huis van J. zien. Nog geen 200 meter verderop.

Bart, die al die tijd belangrijker zaken om handen had, wordt van zijn zolderkamer geroepen en krijgt ophaalinstructies. Nog geen 10 minuten later is de iPod weer bij de rechtmatige eigenaar. Met dank aan internet, maar vooral met heel veel dank aan David Eras!