Kamer kind 2Ik hou een scherrrrp oog op de reinheid in mijn kantoorpand. Ik tolereer geen zwerfvuil, van geen enkele aard. Niet omdat ik uitzonderlijk proper ben, maar omdat ik bij de geringste verstoring van mijn omgeving in een onwerkbare situatie terecht kom. Het ‘pand’ beslaat namelijk twaalf vierkante meter, die grotendeels in beslag worden genomen door een logeerbed (nooit gasten), een kledingkast (kledingroede dekt de lading beter) en ‘wasapparatuur’. Ergens temidden van deze onmisbare items (spreek uit: ietums) zit Ip. Achter mijn rug staan droogtrommel en wasmachine die bij tijd en wijle voor flink wat onderdrukte hilariteit mijnerzijds zorgen. Opdrachtgevers die telefonisch contact opnemen, denken turbines aan te horen slaan (het centrifugeren van onze voorlader) of in een windhoos terecht te zijn gekomen (de droogtrommel).

Ik hou me vanzelfsprekend op de vlakte, want wil voorkomen dat men ontdekt dat ik niet in een flashy omgeving mijn inspiratie botvier, maar weggedrukt zit in m’n eigen huishouden. En ik duim heel hard, dat er niemand belt als de voorlader zich opmaakt voor een mega-centrifugeersessie. Afgezien van de onuitsprekelijke herrie, zorgt zijn enthousiasme ook voor trillingen waar Richter wel een schaal aan zou willen hangen. Ik denk een drie. De vibraties sidderen ook door mijn monitor heen. Focussen op informatie is dus niet mogelijk. Wie wat van me wil weten: bel na de aardbeving.

Vrijdag is doorgaans een rustige dag. Beltechnisch gezien. Dus bij uitstek geschikt om wat wasjes weg te draaien. Mijn kinderen zijn niet zo thuis in het properheidsprincipe. Zij huldigen de ‘lopende, proactieve moeder’: dat is een menssoort die zelf op pad gaat om allerhande vuil te lokaliseren en te verwijderen. Heel soms voldoe ik ineens aan dat plaatje. Namelijk als ik een wit wasje wil draaien en natuurlijk alleen mijn eigen witte t-shirts (2) en witte blouse (1) in de wasmand aantref. “Maar er moet meer zijn!”, hoor ik quizmaster Gaston al brullen. En ja: er is meer! Kijk maar eens wat mijn oudste twee voor mammie verzameld hebben.

Noot 1: via de titel van het boek laat mijn zoon in ieder geval nog een excuus achter.

Kamer kind 1 

 Noot 2: ik heb nóg twee kinderen….