Ik ben niet sportief en hou wel van eten. Dat resulteert in lillend vet. In de winter, bléék, lillend vet. Gelukkig zit het grotendeels van achteren. Dan dreig je het af en toe zelf bijna te vergeten. Tot de kinderen zich in de badkamer weer bescheuren om het maanlandschap op mijn omvangrijke achterwerk. En als ik ze uitzwaai, in de zomer, verdwijnen ze hikkend van de lach om de hoek. Die kipfilets aan de bovenarmen van moeder zijn een blijvende bron van vermaak. Persoonlijk vind ik het wel iets gezelligs hebben. Mijn oma heeft ook van die bleke, zachte lapjes aan de armen hangen. Zo lief. Maar ja, oma is 90….

Wat dus te doen met de overtollige kilo’s op het relatief jonge lijf? En ‘overtollig’ is natuurlijk ook relatief. Zo koester ik het cassettebandje, waarop mijn lief, ver voor mijn tijd, verslag doet van zijn ideale vrouw. Hij bleek toen, twintig jaar geleden, geen duidelijke voorkeur te hebben. Als ze maar een flinke kont had en een fikse voorgevel. Met mij kocht hij geen kat in de zak. De voorgevel was in onze beginjaren een leuke dubbel D-cup. Helaas verdween die goeddeels met het stijgend kindertal. We hebben er vier. Als sneeuw voor de zon dus. De kont was en is echter in alle toonaarden aanwezig. Al chocolavretend vraag je je dan bij tijd en wijle af of maatregelen wenselijk zijn.

Er zijn grofweg drie opties. Wegzuigen. Daar hangt helaas een onappetijtelijk prijskaartje aan. Lekker laten zitten, het een plekje geven, accepteren. Vooralsnog verdient dat in mijn ogen de voorkeur. Je hoeft daar weinig voor te doen. Het moet wel onderhouden worden. Ik kan de chocola van de Aldi van harte aanbevelen. Of – veel gezonder – gaan sporten. Dat kost echter tijd en energie. En voor je het weet, loop je een blessure op. Heel akelig. Je kunt spierpijn krijgen. Of een enkeltje verzwikken. Of misschien zelfs een zweepslag oplopen. Verwerpelijk natuurlijk.

En toch blijft er een stemmetje klinken, dat mij richting onze sportfaciliteiten drijft. Als je even vergeet dat je van sport ook gaat zweten, klinkt het allemaal zo heerlijk. Die verrukkelijke endorfinen die je aanmaakt. Waar je dan weer uren op kunt teren. Een strak, afgetraind, indrukwekkend lijf……

Het UMC heeft een breed arrangement aan mogelijkheden. Tegen aantrekkelijk tarief voor ons allen. Met ruime openingstijdenen. Maar ik ben echt, echt te lui. Voor jullie is er echter nog hoop! Informeer gewoon eens naar de mogelijkheden. Je weet nooit hoe het overschot aan chocola (dames!) en bier (heren!) weggewerkt kan worden. En misschien is het nog leuk ook. Dat hoor ik dan graag!