Ik sta nu zes weken volledig op eigen benen: geen vaste baan meer naast mijn freelance schrijverijen. En waar ik bang voor was – dat ik collega’s zou missen – is niet gebeurd: ik red me prima! Maar voor mensen zich voor het hoofd gestoten voelen: mijn collega’s mis ik wel, als mens. Alleen het algemene verschijnsel ‘collega’ blijkt niet zaligmakend voor mijn well being.

Ik zit veel alleen tegenwoordig: lekker achter m’n pc mooie teksten maken. Maar ik ben minstens zoveel op pad: afspraken met opdrachtgevers, interviews, afstemming met ontwerpbureaus voor de opmaak van teksten, contacten met fotografen voor het aanvullende beeldmateriaal. Mijn leven is voller dan ooit met veel mensen uit verschillende hoeken: leuk om met en voor jullie te werken!