tvMijn schoonzusje bezit drie dingen: een zeer prettig karakter, een goed gevulde bankrekening en een breedbeeldtelevisie. Ze heeft natuurlijk meer, maar ik wil niet meteen alles over haar onthullen. Enige privacy mogen we haar wel gunnen. Ik werk haar bezittingen even van achter naar voren af, met vooral veel schrijfruimte voor de tv.

Tot voor kort had schoonzusje helemaal geen breedbeeldtoestel, verre van dat. Vanaf haar uiterst comfortabele bank tuurde ze naar een televisie waar de rest van de wereld nog slechts vage herinneringen aan heeft. Het apparaat stamde – een ruwe schatting – uit de tijd dat we net zo’n beetje overgingen van zwart-wit naar kleur. Midden jaren zeventig? Zoiets. Om even het geheugen op te frissen: klein scherm van voren, grote toeter van achteren. Een nieuwe hoefde er niet te komen, want hij deed het nog prima. Zei schoonzusje. Haar ‘prima’ is duidelijk een ander ‘prima’ dan het mijne: ze had maar een half beeld! Dus op een toch al klein scherm was ook nog maar eens de helft van het programma te zien. Prima toch? Ik heb mijn verbazing over deze (in mijn ogen) zelfkwelling uitgesproken en ben thuis lekker hele programma’s gaan kijken. Op een breed scherm. Liefst had ik schoonzusje daar de ogen mee uitgestoken, maar ik wist al wat ze zou zeggen: ‘Leuk voor je, maar ook mijn tv-beleving is … prima!’

Schoonzusje heeft lang weten vast te houden aan haar instelling. Het kon haar werkelijk niet schelen dat ze half in haar tv moest kruipen om uitzendingen te volgen: ze heeft uitstekende ogen en is flexibel genoeg om zich in de benodigde bochten te wringen. Wat dat betreft dus geen enkel probleem. Wat ze wél bijzonder vervelend vond, was de bemoeienis van familie en vrienden. Steeds weer opnieuw dat gezanik en gegniffel over die dinosaurus van een televisie – ik was bij lange na niet de enige die haar naar de 21e eeuw wilde lokken. Ik moet haar nageven: bij elke schampere grinnik bleef ze vriendelijk, maar haar ogen spuwden vuur. Het was háár tv en háár bankrekening. Een waarheid als een koe, waar geen van ons een speld tussen kon krijgen.

Maar bij aanhoudende kritiek gaat een mens uiteindelijk overstag, zelfs zij. Schoonzusje heeft dus een paar honderd euro minder dan voorheen, maar wél een breedbeeld tv. ‘Om van al dat gezeur af te zijn’, zei ze lachend. Ik zei het al: zeer prettig karakter!