Ik ben een Zwaan-kleef-aan, maar dan achterstevoren. Het is niet zozeer dat mensen bij mij willen (blijven) horen, maar eerder dat ik mensen niet los kan laten. Ik hecht me aan ze en houd dus aan bijna iedere baan of klus leuke contacten over. Ik geloof dat die ‘leukheid’ ook wel als wederzijds wordt ervaren; dat ik niet als bloedzuiger word gezien.

Oké, intro niet te lang maken, want waar wil ik naartoe? Ik heb me echt van mijn laatste baan moeten losscheuren: leuk werk, leuke baas, leuke collega’s. Ik grijp dus elke kans aan om daar nog even mijn hoofd om de hoek te steken. Gisteren organiseerde AZO het Zorg 2.0-event. Een geweldige klus die ze (natuurlijk) uitstekend geklaard hebben. Ik was uitgenodigd, maar zag de dag ervoor al aankomen dat ik voor een lastige keuze kwam te staan. Met aan de ene kant een klus die geklaard moest worden ondanks hobbels en bobbels waar niemand iets aan kon doen (last minute-effect voor de tekstschrijver) en aan de ene kant mijn enthousiasme (deels for the good old times en deels uit professioneel oogpunt) om naar het Event te gaan.

Heb uiteindelijk voor de klus gekozen. Met spijt en schuldgevoel. Gelukkig stuurde ex-collega Tom me de volgende wijsheid: ‘Kiezen voor de klant is uiteindelijk kiezen voor jezelf.’ Ik weet niet of ik me daar helemaal senang bij voel, AZO is tenslotte ook mijn klant, maar toch: dank Tom!