Vandaag eindelijk, en veel te laat, de daad bij het jarenlange woord gevoegd: ik ben weg bij de paus en zijn kompanen.

De paus zal op het eerste gezicht best tevreden zijn over ons. Ons gezin lijkt tenslotte een beste aanwinst voor de kerkelijke kudde met wel vier (bepotelbare) kindertjes. Kom er nog maar eens om anno 2010. Dit specifieke kwartet is echter het voortvloeisel van twee geloven, dus we weten wel wie tussen pa en moe in lag toen de conceptie tot stand kwam. Om satan nog wat extra te matsen, is er ook geen ene van gedoopt. Niet door ons tenminste. Oma Truus, inmiddels bijna 93, stond in het verleden bekend om haar doopacties in het grijze circuit. Zonder de onwillige ouders daarvan op de hoogte te stellen, duwde zij borelingen efkes met het hoofdje onder de kraan van haar eigen keukenblok. Om hun zieltje veilig te stellen. Het kan zijn dat onze kinderen diezelfde weg zijn gegaan…

Ik ben nooit erg tuk geweest op de kerk. Het is een log, conventioneel instituut waarin ik niets herken en ook voor het ceremoniële loop ik niet warm. Dat argument geldt waarschijnlijk voor velen, maar de kerk is als een schaap dat op zijn rug terecht is gekomen: niet bij machte om mee te bewegen en opnieuw op te staan. De kerk staat feitelijk als een verlamde chipolatapudding met van paniek opengesperde krentoogjes op tafel te wachten, te hopen dat we tóch een hapje nemen. Misschien wel twee.

Het zal inmiddels duidelijk zijn dat ik ben uitgegeten. Inderdaad omdat dat instituut eeuwen achter de feiten aanloopt. Maar vooral omdat ik het on-ge-loof-lijk vind wat dat instituut de wereld inslingert. We mogen niet homosexueel zijn. En waarom dan wel niet? Doen we daar iemand kwaad mee? Zolang het om ‘consenting adults’ gaat, is er toch niets aan de hand? We mogen geen condooms gebruiken, ook niet als we met bosjes tegelijk neervallen tot een heel continent in ellende gewenteld is. Nee, dat snap ik wel: Jezus en zijn vader hebben rond het jaar nul écht gedacht dat het uit elkaar rukken van gezinnen, het ouderloos maken van kindertjes, financiële rampspoed en een afschuwelijke dood verreweg te prefereren waren boven een afname van de bevolkingsaanwas. Als er in Godsnaam maar kinderen geboren worden – en er weer een RK-streepje bijgezet kan worden – dan mogen ze, ná hun doop, rustig doodgaan aan AIDS. Da’s beter dan niet geboren worden, want dan hebben we dat streepje niet, he? En waar komt het ridicule idee vandaan dat de roomse rakkers van sex verstoken moeten blijven? Niet van Jezus hoor; denk maar niet dat die op een houtje zat te bijten.

Tis beter nu met mijn gefoeter te stoppen: ik ga een postzegel plakken. En dan een loopje maken naar de brievenbus. Ik heb post voor de paus…