Over mij

Foto: Rob Gieling

Ip is een bijnaam die ik in een grijs verleden kreeg en die is blijven hangen. Oorspronkelijk een koosnaampje door vrienden gegeven en inmiddels uitgegroeid tot een onlogische afkorting van de naam die mijn ouders me gaven: Ingeborg. Ongetwijfeld een doorn in hun oog.

Een kort rondje langs de personalia van iP/Ingeborg:

Ik werd in ’the Summer of 69′ geboren in Wijchen. Al voor ik enig benul kreeg, verkasten mijn ouders naar Winterswijk in de Achterhoek: stug maar goed volk. Die stugheid heeft zich niet aan me vast kunnen kleven, maar heeft me wel geleerd hoe je daar doorheen kunt prikken. Is namelijk allemaal uiterlijke schijn. Goed volk daar.

Studie

Na het VWO moest ik een keuze maken, waar ik eerlijk gezegd nog lang niet aan toe was. De hamvraag: wat gaat die meid studeren? Die meid had een zeer brede interesse en zag door de bomen het bos niet meer. Dan maar naar Schoevers. Vijftig jaar geleden een voor de hand liggende keuze voor een intelligente dame, maar in mijn tijd een wat eigenaardige zet. In de ogen van mijn omgeving, althans. Na een jaar werken, kwam inderdaad DE spijt. Helaas wist ik nog steeds niet wat het dan wél moest worden, dus (oh, hoe slim) koos ik voor het vak van mijn vader: ik ging Engels studeren aan de Radboud Universiteit in Nijmegen.

Nazaten

Vlak voor de finish kreeg ik last van hormonale oprispingen: ik wilde kinderen. Een man was al geregeld en ik bleek bijzonder vruchtbaar. Vier jaar op rij produceerden wij een nazaat. Dat zette de carrière op z’n zachtst gezegd wat onder druk: tijd noch energie bleken aanwezig om me op een inhoudelijk zware baan te storten. Kwam het Schoeversverhaal alsnog van pas.

Werk en werk

Ik begon in 1999 voor één dag in de week als afdelingssecretaresse in het Radboudumc. In de jaren daarna klom ik steeds verder door naar managementondersteunende functies tot ik eindigde als beleids- en communicatieadviseur. De kinderen waren inmiddels groter en dus minder bewerkelijk. Dat gaf me de tijd om me ook op de schrijverij te storten en dat ging goed. Ging boven verwachting goed: de freelance klussen bleken niet meer te combineren met mijn vaste baan.

Tijd dus om keuzes te maken. En hoe leuk mijn baan bij het Radboudumc ook was, hoe zeer ik ook verknocht ben aan dat ziekenhuis: er bleek in 2008 maar één keuze mogelijk. En die keuze heet iPscriPt.

View Ingeborg Hakstege (Albers)'s profile on LinkedIn