Ik begin te desintegreren: de onderdelen vallen er nog nét niet af, maar bepaalde ‘lichaamsfacetten’ laten hun actieve rol steeds meer varen.

Anderhalf jaar geleden begon mijn rechterheup op te spelen en hij speelt nog steeds. Ik zou beter een  laag-bij-de-grondser leven gaan leiden, maar aangezien ik met hakken geboren ben, is dat een lastige. Omdat het tijdtechnisch gezien het snelst is zelf een diagnose te stellen, heb ik besloten dat de heupproblemen voortkomen uit tekortschietende lengte van het rechterbeen. Feitelijk zijn beide benen te kort, hoogpotigheid is geen forte van me. Maar wie een kort linkerbeen heeft en een nóg korter rechterbeen gaat hobbelen en overbelasten. De heup trekt nu met voortdurende signalen aan de bel.

Maar omdat ook mijn oren niet meer naar behoren werken, hoor ik de alarmbellen gelukkig niet rinkelen. Nu heb ik echter ook problemen met mijn rechterduim. Het scharnier hapert pijnlijk als ik de duim naar links uitklap. Wat een mens verbazingwekkend vaak doet op een dag, weet ik inmiddels. Dokter Hakstege houdt er door deze bijkomende problematiek rekening mee dat de heupdiagnose niet accuraat is geweest, wellicht is er sprake van reuma-achtige kwalen. Ik hou mijn hoofd echter flink in het zand. Het zit daar goed!

Tijdens mijn dagelijkse hardloopsessie traden hedenochtend ook nog eens scheuten op aan de linkerzijde van het lichaam: buitenzijde enkel. Het is daar niet helemaal kits, maar bikkel als ik ben, liep ik ‘door de pijn heen’. Ten slotte hebben ook mijn ogen in de gaten, dat ik inmiddels 40 ben. De aanschafkosten voor een bril heb ik mezelf weten te besparen door voorlopig ook over deze achteruitgang nog in denial te blijven.

Maar ik voorzie dat ik zeer binnenkort ben verworden tot een bezienswaardigheid: een vrouw zonder rechterhand, zonder rechterbeen, zonder oren, zonder ogen en zonder linkervoet. Er blijft dan een asymmetrische homp vlees over die weldra flink zal groeien: fatsoenlijk sporten is niet mogelijk in deze incomplete status, gewichtsaanwas is dan onvermijdelijk. Ik zoek nog wel iemand die me wil komen duwen. Anyone?

Op speciaal verzoek van één van mijn lezers, plaats ik hier een ernstiger geval van desintegratie: