Dagelijkse ‘modus operandi’ na het aflopen van de wekker: computer aanzetten, inloggen en richting badkamer. Tegen de tijd dat de monitor beeld produceert, heb ik allang mijn rug gekeerd. Uiteindelijk kom ik natuurlijk terug, maar dat duurt doorgaans ruim anderhalf uur. Die ik goed besteed. Vanzelfsprekend. Half uur joggen met de honden, half uur krant lezen en ‘boterhammetje doen’, dan dient het ochtendhoofd nog beschilderd te worden en de kinderen uitgezwaaid. Pas rond 8.45 uur keer ik terug naar voornoemde computer.

Waarom ik vanmorgen afweek van m’n vaste prik mag Joost weten, maar ik deed het. Nog vóór zevenen zag ik berichten binnenstromen van mede-Twitteraars die een eigenaardige tekst van me hadden ontvangen. Alarmfase 1 was ingegaan; waarschuwingen kwamen van alle kanten. Sommigen bedekten de lading met verzachtende termen en spraken over ‘sexueel getinte boodschap’, anderen raadden me aan m’n wachtwoord te wijzigen en plakten daaronder heel diplomatiek de gewraakte sextekst, zonder verdere toelichting. Dat was ook niet nodig: ik snapte ‘m wel. En sloot mij bij mijn collega-Twitteraars aan: ik had geen inhoudelijke voeling met de boodschap van mijn ghostwriter. Onmiddellijke actie was zeer gewenst. Wachtwoord is aangepast en mijn eer waarschijnlijk niet te veel bezoedeld.