Dank aan iedereen die kaarsjes opstak en biddend neerknielde: Kees is terecht.

Gisteravond toch maar een rondje gaan lopen om Kat Kees te zoeken. Tegen beter weten in, want waar begin je; noord, oost, zuid of de rest? En eerlijk gezegd had ik de bidprentjes al klaarliggen: Kees was vast al in de Heer ontstegen.

Eerst maar eens richting boomgaard, 200 meter verderop. Dochterlief en ik hadden onze winterjassen aan, de nekken als schildpadden ingetrokken, want koud en nat. Na een loopje van twee minuten openden we onze keeltjes om lokroepen te verspreiden. En: ssssttt…. wat was dat…? Een kat gaf antwoord. Wij weer kirren, hij weer mauwen. Steeds een stukje naar de bron toe. Om een verhaal dat ik heel lang kan uitspinnen toch maar kernachtig te houden: binnen twee minuten na de aanvang van onze zoektocht troffen we een totaal verzopen Kees, tot op het bot verkleumd, maar zonder lichamelijke kwetsuren. Hoe zijn psyche eraan toe is, bepalen we de komende dagen wel.