Eigenlijk een heel dolle meid ...

Eigenlijk een heel dolle meid …

Ik ben zó’n leuke moeder. Al toen onze bloedjes nog van geheel onbesproken gedrag waren, maakte ik ze lekker met een stedentrip. ‘Word maar snel vijftien’ zei ik toen ze tien waren, ‘dan neem ik je mee naar een Europese hoofdstad!’

En ouder worden deden ze: in no time had ik vier grote puberlijven rondlopen, maar van reizen kwam het niet. Ja, in de zomervakantie: verplicht mee naar ‘dat eeuwige Frankrijk’, waar ze al jaren de neus van vol hadden. En af en toe eens naar de opa’s en oma’s, helemaal in de Achterhoek. Oh, en de meiden nam ik wel eens mee op een shoptripje, naar een provinciestadje in eigen land. Nee, het globetrotten lukte in de praktijk niet zo heel erg goed. Maar nu is het er dan toch van gekomen. Met oudste zoon – inmiddels allang geen vijftien meer – en jongste dochter – ook de magische grens gepasseerd – stapte ik op een vliegtuig naar Londen. Woensdagochtend heen, vrijdagavond terug.

Terwijl wij ons laafden aan cultuur en vooral onze voetzolen volledig afsleten en langdurig in pubs rondhingen, veranderde het normaal zo rustige thuisfront in een Sodom en Gomorra. De achterblijvers – één vader, één dochter en één zoon – leefden volledig voor de vuist weg. Ze pimpelden, vraten vette hap en brachten eindeloze (nachtelijke) uren achter beeldschermen door. Ik ben dus niet alleen een moeder die haar kinderen langdurig aan het lijntje houdt en haar beloftes pas jaren na toezegging nakomt. Nee, ik ben ook nog een moeder wier afwezigheid leidt tot een inhaalslag van jewelste. Ben ik thuis, dan houdt het hele gezin zich noodgedwongen in. Vertrek ik, dan durven de achterblijvers pas hun ware aard te tonen. Ik zal eens bij mezelf te rade gaan over mijn kwaliteiten als ‘leuke moeder’. Maar eerst moet ik van een ernstige aanval van verliefdheid genezen: Londen heeft mijn hart gestolen. Hoe krijgt die stad het voor elkaar om met acht (!) miljoen inwoners net zo warm te zijn als mijn eigen Nijmegen? Iedereen was hartelijk, behulpzaam en geïnteresseerd. Niemand kortaf of gehaast. Wie geen tijd of geld heeft om te gaan: blijf lekker thuis, want eigen haard is ook wat waard. Tenminste, als je daar niet wordt weggekeken door je gezinsleden. Maar dat lot treft hopelijk alleen deze ‘leuke moeder’.