Tonka

De boon in kwestie, met een aantal familieleden.

Kent u de tonkaboon? Ik wel, sinds afgelopen vrijdag. En ik kan u zeggen: u mist er niets aan. Ik heb er acht euro aan uitgegeven met als enig resultaat een hevige teleurstelling, lichte weerzin en misselijkheid.

Met mijn drie nichtjes ging ik uit eten in Nijmegen. De gezelligheid zou leidend moeten zijn, maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat restaurantbezoek bij mij in het teken staat van me ‘toe-eten’ naar het dessert. De aanspraak is geweldig, de hoofdmaaltijd hoort er nu eenmaal bij, maar uiteindelijk draait het toch om de afsluiter. Toen de dessertkaart in zicht kwam, begonnen mijn speekselklieren dus al op volle toeren te draaien: wat zou ik mijn papillen eens voorschotelen? Op het menu staat onder andere een crème brulée met tonkabonen. Klinkt heel knus, als een product dat vader Langkous voor Pippi meebracht uit Taka Tukaland. Toch maar even googelen. Mijn iPhone meldt dat de boon een soort vanillesurrogaat is met een hypnotiserende geur. Wat wil een mens – en diens neus en maag – nog meer? Bestellen dus! Bovendien, vindt mijn nichtje dat dezelfde keuze maakt, als die boon tegenvalt, schuiven we hem gewoon aan de kant.

Even later wordt ons een vierkant bakje met brulée-afdakje geserveerd. Geen boon te bekennen. Die blijkt zich geschaafd of verpulverd ónder het afdakje te bevinden. Van hypnotiserende geuren staat mij niets meer bij, wél van een weerzinwekkende kleur: een grauwgrijze substantie openbaart zich zodra de eerste hap genomen is. Niet fijn voor het oog. En ook de smaakpapillen treffen het niet: weerzinwekkend, misselijkmakend, braakopwekkend. Nichtlief is er meteen klaar mee. Kan niet schelen wat het haar gekost heeft, zij neemt geen hap meer. Ik ben een centennaaier en vind dus dat het óp moet. Wellicht moet men de tonka leren eten. Ook als je het idee hebt dat je een bakje Sheba-kattenvoer naar binnen spaait. En ook als zelfs de gegrilde varkenshaas – die je eerder die avond consumeerde – overduidelijk niet in één ruimte met de tonkabonenbrulée wenst te vertoeven. Toch heb ook ik mijn pogingen om de bodem van het bakje te bereiken voortijdig moeten staken. Het restaurant gaf geen geld terug.