Onze houten vloer is niet meer wat die geweest is. Zes mensen, twee honden en twee katten hebben een ravage aangericht die mijn brein (en zicht) een grote treurnis bezorgden. Hans Francissen van Gelre Parket zou ons verder kunnen helpen, vertelde een vriendin. Deze vloerenman bleek academisch onderlegd. Hij studeerde ooit rechten, strooit te pas en te onpas met Latijnse spreuken en probeerde zelfs ons wat wiskundige logaritmen bij te brengen. Vooral dat laatste is water naar de zee dragen: van die kennis zie je in mijn hersenpan nooit meer iets terug. Cijfertjes hechten zich niet… Inmiddels hebben we ‘Vloeren-Hans’ een keer of drie gesproken en zijn we in staat het gesprek terug te sturen naar de kern: de vloer. Weet-ie ook alles van.

We gingen huiswaarts met een aantrekkelijke offerte voor een getrommelde eikenhouten vloer met authentieke uitstraling. Je ziet ze wel in cafés: ze ogen wat oud en platgetreden. Maar je ziet ze ook in ons huis, realiseerden we ons al snel: onze huidige vloer is al getrommeld, door de hakken van de vrouw des huizes. De authentieke uitstraling zouden we met wat wittige olie eigenhandig kunnen bewerkstelligen. Tijd voor Hans: kom er maar in jongen! Na een ‘keuring’ ter plaatse was Hans het met ons eens. De huidige vloer biedt een troosteloos aanzicht door de afgebladderde lak, maar daar had hij een meester-schuurder voor in de aanbieding. Daarna zou olielaag op olielaag de rest doen. Voor de veiligheid zou een tussenlaag van balsám (klemtoon op de laatste lettergreep!) worden aangebracht.

Tot dusver de intro. Een heidens karwei zou nog volgen. Academische Hans vergat namelijk om de strekkende meters plint op te meten. Of meneer en mevrouw dat nog even zelf wilden doen? Hedenochtend kropen daarom twee veertigers op hun knieën door het huis. Van woonkamer naar serre. Van serre naar hal. Daar aangekomen bleek de tand des tijds te hebben toegeslagen: in de slechtverlichte krochten van het jassenophanggebeuren konden we met geen mogelijkheid de tekst op de rolmaat lezen. Ergo: stukje meten, met de duim op de uitslag terug naar de zonovergoten woonkamer, uitslag noteren. En weer terug. En juist een hal kent vele hoekjes, bochtjes en korte stukkies. Och erm…