Eind 1993 vatten wij het onzalige idee op om Nijmegen te verlaten. We trokken naar Nijverdal. In een gebied waar de dominee regeert, heeft een mens niets om handen. Ik wierp dus al snel mijn eerste kind. En was drie maanden later zwanger van zijn zusje. Zo gaan die dingen daar.

Duurzaamheid was nog niet in zwang, dus zoonlief mocht vrijelijk gebruik maken van wegwerpluiers. Dat deed hij naar hartenlust, en met adembenemend resultaat. Letterlijk. Ook andere familieleden droegen hun vervuilende steentje bij. Ik weet nog goed hoe mijn man met ogen zo groot als schoteltjes verslag deed van de actie van opa. In die tijd rookte mijn schoonvader nog. Toen hij tijdens een ommetje met met zoon en kleinzoon de bodem van zijn pakje shag bereikte, wierp hij dat met een achteloos gebaar in het onbezoedelde Twentse landschap. Wij zijn de plastic prop later op gaan halen, om die bij de volgescheten wegwerpluiers te voegen. En vervolgens namen we de kuierlatten naar Mook in Noord-Limburg. Wat moet je anders als die keurige pater familias een persoonsverwisseling ondergaat door de benepenheid op de Bible Belt?

Ook in Mook deed vuil ons uiteindelijk de das om. Zoonlief was inmiddels uit de luiers en werd een sprekend wezen. Op veel te jonge leeftijd boog hij zijn kleine lijfje over een slingerende kassabon bij de plaatselijke supermarkt om met een peuterstemmetje te zeggen: “Kut, mama. Kijk eens wat een rommel!’

Het was tijd voor de schoonste stad van Nederland: Nijmegen. En daar ging het jarenlang goed. Met het zwerfvuil en met de woordenschat.

Tot ik me afgelopen maandag voor een acute wortelkanaalbehandeling bij de tandarts moest melden. Vooraf netjes de tanden gepoetst en voor de zekerheid een kauwgumpje in de mond. Daar moet je vanaf vóór je de stoel bestijgt. De stoep vlakbij de entree van bekkenbeul Gerard leek me een logische plaats. En dat was het ook: vele tand- en kieslijders gingen me voor. Een waar kauwgumtapijt strekt zich daar uit.

Op lokaal niveau is Nijmegen niet de schoonste stad van Nederland. Maar God straft onmiddellijk – daar heeft de Nijverdalse dominee gelijk in – ik heb nog steeds napijn!