Laat ik me maar voegen bij de ongetwijfeld grote aantallen mensen die iets kwijt willen over de Engel des Doods. Als je in staat zou zijn om je gevoel uit te schakelen, om ‘de zaak’ van een afstand te bekijken zonder erdoor geraakt te worden dan kun je toch niet anders dan lachen om dit psychologische fenomeen? De massahysterie die zich tegen haar keerde toen deze engel nog een specifieke status had (des doods) verandert over night in een minstens zo grote massahysterie nu blijkt dat Lucia gewoon een engel was. Zonder toevoeging. Heel Nederland brult z’n verontwaardiging: hoe hééft dit kunnen gebeuren?!? Hoe hebben al die professionals zo fout kunnen zitten?!?

Het hád natuurlijk ook niet mogen gebeuren. Het leven van de engel is kapot, haar dochter ging door een moederloze puberteit, de ouders van die baby’tjes hebben negen jaar lang gedacht dat hun kind vermoord was en het heeft ons allemaal ook nog eens klauwen vol met geld gekost. En nu staat iedereen op z’n achterste benen over de (ineens) verregaande klunzigheid van onderzoekers, rechterlijke macht, oud-collega’s. Als grashalmen bij veranderende wind buigt heel Nederland de andere kant op. Maar nog steeds met Lucia als episch centrum.